บันทึกรุ่งอรุณ,  โรงเรียนประถม,  โรงเรียนรุ่งอรุณ

KMรุ่งอรุณ : การเรียนรู้งอกงาม เพราะความเมตตาของครู

เรื่อง : ครูทิวา  เสมวิมล (ครูวา)
ครูประจำชั้นประถม โรงเรียนรุ่งอรุณ

ถึงวา
ในปีการศึกษาที่ผ่านมาเรารู้สึกประทับใจกับการสอนภาษาไทย เรื่องแรกคือการสอนเขียนอิสระ ตอนแรกๆ เด็กๆ จะไม่กล้าเขียนเลย ถามไปถามมาเราก็พบว่าเด็กเขากลัวเขียนผิด เขาเลยไม่กล้าเขียน บางคนก็จะถามและให้เราเขียนให้ดู สรุปก็คือความกลัวนั่นเองที่เป็นอุปสรรค

เราเลยใช้ความเมตตาแทนการสอน คือการเปิดประตูความกลัวให้เด็กๆ ออกมา โดยใช้วิธีผ่อนคลายตัวเราเองไม่แสดงความอยากให้เขาเขียนออกมา พูดให้กำลังใจ ไม่คาดหวัง ชื่นชมความกล้าของแต่ละคน เราทำแบบนี้ทุกครั้งที่มีการสอนเขียนอิสระ เราไม่เคยว่าหรือตำหนิเด็กๆ เลยเวลาเขาเขียนผิด เธอเชื่อไหม เวลาผ่านไป ๑ เดือน เขากล้าขึ้นมา แทบจะไม่มีเด็กๆ ถามเราเลย พอถึงเวลาเขียนทุกคนก้มหน้าก้มตาเขียน จนผ่านพ้นไป ๑ ปีการศึกษา เราเห็นเด็กๆ พัฒนาการเขียนไปมาก มันมากกว่าความกล้าด้วยซ้ำ แต่เขาเขียนเก่งขึ้น บางคนเก่งจนไม่อยากเชื่อ

อีกเรื่องหนึ่งคือการสอนเขียนบันทึก เราให้เด็กเขียนบันทึกเป็นข้อๆ วันละ ๕ ข้อ พ่อแม่ก็งงว่าทำไมให้ลูกเขาเขียนแบบนี้ หลังจากเขียนได้ ๑ สัปดาห์ เราให้เขาเอาตัวเลขออก ตัดคำว่า ฉัน ออก แล้วใช้เว้นวรรคแทน นำข้อความมาต่อกัน เออ…เด็กๆ เขียนบันทึกและเว้นวรรคได้เกือบทุกคน

เราเลยอยากบอกกับเธอว่า ถ้าเธออยู่กับเด็กเล็กๆ เธออย่าไปให้ค่ากับการอธิบายหลักการมากนักนะ แค่เธอให้ความเมตตาและเป็นมิตรกับเขา เด็กๆ เหล่านั้นเขาก็จะค่อยๆ ค้นพบตนเองและเรียนรู้ได้ดีขึ้น อย่าลืมนะ เธออย่าเอาความคาดหวังของตัวเองไปให้เด็ก แต่เธอจงเอาความรัก ความเมตตา และการเป็นมิตรที่ดีให้เขาแทน แล้วการเรียนรู้ของเด็กเขาก็จะงอกงามเอง

ครูต้องระวังอย่าให้ความหวังดีของครูกลายเป็นความคาดหวังจนกดดันเด็ก ครูควรสอนด้วยความรัก ความเมตตา เปิดใจยอมรับและเข้าใจเด็กอย่างที่เขาเป็น