KMรุ่งอรุณ : ถ้าครูลดความคาดหวัง นักเรียนจะเรียนรู้อย่างมีความสุข

ครูภัทรี  อรรถยุกติ (ครูใบตอง)
ครูชุมชนบ้านช่าง โรงเรียนรุ่งอรุณ

เราเรียนรู้การเป็นครูทุกวัน บางครั้งการสอนคือการเปิดโอกาสให้นักเรียนเรียนรู้ด้วยตัวเองก็เป็นได้ ถ้าการสอนเป็นไปอย่างถูกจังหวะ สิ่งนั้นๆ จะเข้าไปโดนจิตโดนใจผู้เรียนถึงขั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงได้เลยทีเดียว แล้วโอกาสไหนล่ะที่ครูจะสอนอะไร สอนอย่างไร มันเป็นจังหวะที่ครูต้องรู้ทันสถานการณ์ ฉกฉวยด้วยสติสัมปชัญญะที่มีอยู่ทั้งหมดทีเดียว

มีตัวอย่างขำๆ ที่ทำให้ครูอย่างเราสะอึกอย่างจัง คือเราสอนศิลปะนักเรียนคนหนึ่งที่มีความต้องการพิเศษ (เด็กพิเศษ) เราสอนเขาวาดรูปลงสีน้ำ เราก็พยายามสอนวิธีการวาด ลงสี แบบนี้ๆ ให้เขาทำตาม ด้วยความที่เขาพิเศษเรายิ่งสอนเยอะ ละเอียด อยากให้เขาทำได้ตามที่เราคาดหวัง (โดยไม่รู้ตัว) พอเขาอยากทำในแบบของเขา หรือทำตามที่เราบอกไม่ได้ เราก็ยิ่งจี้ เขาก็ไม่อยากทำ คือเขาก็อยากทำตามที่เขาอยากทำ เราก็เฮ้ยไม่ได้นะ ต้องทำตามครูสิ ครูสอนครูหวังดีนะ บางครั้งงัดกันมากๆ ครูก็โมโห แต่เราจะรู้ว่ากับนักเรียนคนนี้เขาจะไวกับอารมณ์มาก เขาจับอารมณ์คนรอบข้างได้ไวและมีผลกระทบกับเขามาก ในการสอนเขาทุกครั้งเราพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้ใจเย็นๆ อย่าไปคาดหวัง ให้เขามีความสุขกับงานเท่านั้น แต่ก็เผลอเพ่งบ้าง

ครั้งหนึ่งเขาขอไปเข้าห้องน้ำ แล้วหายไปนานมากจนเราถึงกับตามไปดู ไปถึงห้องน้ำไม่เห็นใคร เราก็คิดว่าเขาไปเถลไถลแน่นอน ก็กลับมานั่งรอที่ห้องเตรียมดุเลย พอเขามาเราก็ใส่เลย “ไปไหนมา ทำไมไปนาน” เขาก็พยายามอธิบายว่าเขาไปห้องน้ำแต่มันไม่ว่าง เขาเลยต้องเดินไปเข้าอีกที่หนึ่งซึ่งมันอยู่ไกลออกไปเลยช้า เราก็อ้าว โอเค เข้าใจ แต่อารมณ์โกรธยังอยู่ (ยังอยากดุอยู่ ฮ่าๆ) เลยพยายามสอนเขาเรื่องเวลาว่า “ต้องตรงเวลานะ นี่กี่โมงแล้ว เลยเวลาเรียนมาตั้งเยอะ”  เขาเห็นหน้าเรานิ่งๆ เขาก็ถามว่าครูตองโกรธหรอ เราก็พยายามข่มอารมณ์โกรธ ใจเย็น พยายามเงียบๆ ข่มใจ แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า “ครูตองเป็นอะไร หน้าตาดูไม่ดีเลยนะจ๊ะ” เท่านั้นแหละ จากโกรธๆ นี่เราขำเลย เออแฮะ! หน้าตาเราคงดูไม่ดีจริงๆ หน้าตาคงง้ำมาก ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เรารู้สึกตัวแบบกระชากเลยนะว่า เอ๊อ! เราจะโกรธไปทำไม จากนั้นก็กลับมาเรียนมาสอนกันอย่างมีความสุขต่อไปได้อย่างราบรื่น

หลายปีแล้วสินะที่มาเป็นครู เวลาผ่านไปไวมาก เคยได้ยินว่าช่วงเวลาที่เรารู้สึกว่าผ่านไปไวคือช่วงเวลาที่เรามีความสุข เราก็พูดได้เต็มปากจริงๆ ว่าเรามีความสุขกับชุมชนแห่งนี้ มั่นใจว่าเรากำลังใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า ได้ทำในสิ่งที่มีประโยชน์ เราต่างช่วยพากันดำเนินการเรียนรู้ด้วยกันต่อไป