การเรียนรู้แบบรุ่งอรุณ,  โรงเรียนอนุบาล

“ส่งน้ำส่งใจ” กิจกรรมฝึกระบุความรู้สึก จุดเริ่มต้นของการรู้เนื้อรู้ตัว

“ส่งน้ำส่งใจ” เป็นกิจกรรมที่ครูและเด็กๆ อนุบาลทำร่วมกันในวันแรกของสัปดาห์ที่พบกัน โดยในเช้าวันแรกของการมาโรงเรียนแต่ละสัปดาห์ ครูและเด็กๆ จะช่วยกันเก็บดอกไม้จากแปลงมาลอยลงในถ้วยน้ำ เพื่อใช้ทำกิจกรรมบอกเล่าความรู้สึกของตนเอง เป็นการเริ่มต้นสัปดาห์ใหม่ด้วยกันอย่างมีสติ รู้เนื้อรู้ตัว

หลังกิจกรรมวงกลมรับอรุณ ครูและเด็กๆ จะนั่งล้อมวงเป็นวงกลมวงใหญ่ที่ทุกคนมองเห็นหน้าเห็นตากันได้อย่างชัดเจน ครูใช้ ๒ มือค่อยๆ ประคองถ้วยน้ำลอยดอกไม้ยกขึ้นระดับอก พร้อมกับบอกเล่าความรู้สึกของตนเองให้ทุกคนในวงกลมฟัง แล้วส่งต่อถ้วยน้ำลอยดอกไม้ให้คนถัดไปได้บอกเล่าความรู้สึกของตนเอง มือเล็กๆ รับถ้วยน้ำที่มีดอกไม้ลอยอยู่อย่างตั้งใจ ใส่ใจประคองถ้วยน้ำไว้ไม่ให้หก บอกเล่าเสร็จแล้วก็ส่งต่อให้คนถัดไป  ถ้วยน้ำลอยดอกไม้ค่อยๆ ถูกส่งเวียนไปยังเด็กๆ แต่ละคน ให้ทุกคนได้บอกเล่าความรู้สึกของตนเองจนครบ โดยคนสุดท้ายจะเป็นตัวแทนของทุกคนนำถ้วยน้ำลอยดอกไม้ที่รวมจิตรวมใจของทุกคนไว้ไปถวายพระพุทธรูปในห้อง

“รู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะเราทุกคนจะได้มาอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา”
“ไม่สบาย เลยไม่ได้มาโรงเรียนหลายวัน วันนี้ดีใจที่ได้มาเจอทุกคน”
“รู้สึกคิดถึงพ่อกับแม่ อยากกลับบ้าน”
“รู้สึกเสียใจ เพราะตอนเช้าได้เล่นน้อย”
“เมื่อคืนนอนดึก ตอนนี้เลยรู้สึกง่วง”

ความรู้สึกของเด็กๆ ถูกระบุออกมาเป็นภาษาตามแต่ประสบการณ์ของแต่ละคน บางคนนิ่งเงียบ หรือระบุเป็นคำสั้นๆ บางคนเริ่มทบทวนตัวเอง ระบุอารมณ์ และบอกเล่าที่มาของความรู้สึกตัวเองได้ เมื่อได้บอกเล่าและรับฟังความรู้สึกของแต่ละคน ทำให้เด็กๆ เกิดความสบายใจ รู้สึกไว้ใจ พร้อมที่จะเคียงข้างประคับประคองใจให้กันและกัน

กิจกรรม “ส่งน้ำส่งใจ” นอกจากจะพัฒนามือตาสัมพันธ์แล้ว เด็กๆ ยังได้พัฒนาสุขภาวะใจ ทุกครั้งที่รับและส่งถ้วยน้ำที่มีดอกไม้ลอยอยู่ เด็กๆ จะมองและสังเกตสิ่งรอบตัวอย่างปราณีต อดใจรอคอยรับส่งถ้วยน้ำลอยดอกไม้ในจังหวะที่พอดีกันกับเพื่อน นอกจากนี้ถ้วยน้ำลอยดอกไม้ยังทำให้สบายตาและชุ่มชื่นหัวใจ เมื่อได้มองและสัมผัสจึงเกิดความเย็นใจและนิ่งขึ้น ยิ่งเด็กๆ ได้ฝึกระบุอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง ทบทวนตัวเอง จับสังเกตที่มาของแต่ละความรู้สึก ยิ่งนำไปสู่การรู้เท่าทันอารมณ์ความรู้สึกซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดชั่วคราว เป็นการสร้างสติรู้เนื้อรู้ตัวทีละขณะๆ แล้วค่อยๆ ฝึกฝนจนเกิดเป็นความรู้สึกตัวอยู่ทุกขณ